Η Βουλή των Αντιπροσώπων «εν τη σοφία της» στην τελευταία της συνεδρία, με μια μονοκονδυλιά κατάργησε το δικαίωμα είσπραξης χρεών, μέσω του εντάλματος κινητών.
Τώρα οι οφειλέτες χρέους δεν κινδυνεύουν να πωληθεί η περιουσία τους για να πληρωθούν τα χρέη τους, ούτε οι τηλεοράσεις τους, ούτε τα αυτοκίνητά τους, ούτε ακόμα και οι συσκευές κλιματισμού τους. Δικαιούνται να ζουν σε βάρος αυτών που τους έχουν πωλήσει τα πιο πάνω χωρίς να έχουν υποχρέωση να τα εξοφλήσουν.
Η Βουλή όμως έχει ξεχάσει ότι οι πωλητές σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μικρές εταιρείες και συνοικιακά καταστήματα, που αν δεν εισπράξουν το λαβείν τους οδηγούνται σε κλείσιμο και βέβαιη καταστροφή. Οι εξαιρέσεις στην εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ισότητα και να μην επιφέρουν διακρίσεις. Πρέπει να υπάρχει ισότητα όπλων.
Ακόμη χειρότερα όμως με την Kρατική ή την Δημόσια Υπηρεσία.
Το κράτος δικαιούται να απαλλοτριώνει τις περιουσίες των πολιτών και να μην τους πληρώνει, δικαιούται να μην καταβάλλει αποζημιώσεις για ατυχήματα που εμπλέκονται κρατικοί λειτουργοί και γενικά αποκτά το δικαίωμα να μην σέβεται καμιά δικαστική απόφαση.
Σύμφωνα με την τροποποίηση που επέφερε η Βουλή των Αντιπροσώπων στον Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, τα πάντα εξαιρούνται από την εκτέλεση εναντίον του κράτους.
Παρακαλώ τους βουλευτές που έχουν ψηφίσει αυτό το νόμο να μας εξηγήσουν πως μπορεί κάποιος που του οφείλει το κράτος να εισπράξει την οφειλή του.
Η διάκριση είναι τεράστια σε βάρος των πολιτών.
Άλλες χώρες που εψήφισαν παρόμοια νομοθετήματα έχουν καταδικαστεί από το ΕΔΑΔ.
Η απουσία δικαιώματος για αναγκαστική εκτέλεση κατά του κράτους αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση του Δικαιώματος του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.
Ο πολίτης εάν οφείλει πρόστιμο στο κράτος οδηγείται στη φυλακή, το ίδιο και για τους φόρους, τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και το ΦΠΑ!
Πρόσφατα έχουν ψηφιστεί Νόμοι (καλούμενοι μνημονιακοί) που δίδουν δικαίωμα στην εκάστοτε Κυβέρνηση να παίρνει στα Δικαστήρια διευθυντές εταιρειών για αδυναμία πληρωμής των φόρων της εταιρείας, άσχετα εάν η εταιρεία βρίσκεται σε αδυναμία λόγω της οικονομικής κρίσης, να ανοίγει τραπεζικούς λογαριασμούς και να τους παγοποιεί και γενικά να έχει απεριόριστες εξουσίες είσπραξης του λαβείν της έναντι των πολιτών.
Ταυτόχρονα με την νέα τροποποίηση κανείς δεν μπορεί να εισπράξει από την Κυβέρνηση.
Η διάκριση σε βάρος των πολιτών είναι τεράστια, τόσο γι’ αυτούς που δικαιούνται να εισπράξουν από ιδιώτες αλλά κυρίως γι’ αυτούς που έχουν να λαμβάνουν από το κράτος.
Δυστυχώς παρόμοιοι νόμοι δεν επιλύουν προβλήματα, αλλά τα συσσωρεύουν και δημιουργούν το αίσθημα στους πολίτες ό,τι όντως έχουν γίνει «Πολίτες Δεύτερης Τάξης» οι οποίοι έχουν μόνο υποχρεώσεις, χωρίς να έχουν δικαιώματα.
Ουδείς επιθυμεί να εξευτελίζεται το κράτος με κατασχέσεις αυτοκινήτων αξιωματούχων, που μόνο εντυπωσιασμό προκαλούν, χωρίς να επιφέρουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Πρέπει όμως να δίδεται διέξοδος στους πολίτες που έχουν να παίρνουν από το κράτος. Εάν εμποδίζεται η είσπραξη των χρεών μέσω της αναγκαστικής εκτέλεσης, πρέπει να δίδεται διέξοδος με άλλα πρόσφορα μέσα. Πρέπει το ίδιο το κράτος να έρχεται σε συμβιβασμό και να ρυθμίζει τις υποχρεώσεις του. Δυστυχώς ο νόμος που εψηφίσθει δεν δίδει αυτή την διέξοδο.
Με το νόμο στερείται κάποιος την περιουσία του και η δικαστική απόφαση είναι περιουσία, χωρίς να έχει οποιοδήποτε δικαίωμα. Νόμος ο οποίος στερεί από τον πολίτη την περιουσία του μ’ αυτό τον τρόπο είναι αντισυνταγματικός και θνησιγενής.
Ακόμα ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με τα πιο πάνω, είναι τα νομοσχέδια που ετοιμάζονται με τις ευλογίες της Τρόϊκα για εκποιήσεις ακινήτων με ιδιωτικό πλειστηριασμό, ώστε να εξασφαλιστούν οι Τράπεζες.
Οι προθεσμίες που τίθενται για τις εκποιήσεις των ακινήτων θα καταστήσουν τις Τράπεζες, κάτοχους τεράστιας ακίνητης περιουσίας, η οποία στη συνέχεια θα διατίθεται ανεξέλεγκτα.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τα ακίνητα να περιέλθουν στα χέρια ορισμένων και να επανέλθουμε στις εποχές που ο φτωχός κόσμος έχανε την περιουσία του «έναντι πινακίου φακής». Με αυτό τον τρόπο κάποιοι στο παρελθόν απέκτησαν τεράστιες περιουσίες και έγιναν «γαιοκτήμονες» σε βάρος του λαού.
Με αυτό τον τρόπο θα εξιλεωθούν κάποιοι Τραπεζίτες για όσα δεινά επέφεραν στο τόπο και θα τιμωρηθούν οι απλοί πολίτες.
Κάθε Νόμος που ψηφίζεται από τη Βουλή δεν πρέπει να κρίνεται μόνο με τα άμεσα αποτελέσματα που επιφέρει αλλά και από τις αλλαγές και τις συνέπειες που μακροπρόθεσμα θα φέρει στην Κοινωνία.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ψηφιστούν νόμοι που θα προκαλέσουν Κοινωνική Αναταραχή και θα δώσουν το δικαίωμα στους Τραπεζίτες να καθορίζουν την αξία της γης.
Ας μη γίνει και πάλιν αυτοσκοπός η σωτηρία των Τραπεζών σε βάρος του συνόλου του λαού. Ας μελετηθούν πρώτα τρόποι μείωσης των επιτοκίων, επέκτασης πληρωμής των χρεών, μειώσεις των δόσεων και μετά να δοθεί το δικαίωμα εκποίησης της ακίνητης περιουσίας.
Τελειώνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα θέλω να υπογραμμίσω ότι η σκέψη για να γίνονται εκποιήσεις περιουσιών μέσω των Τραπεζών, χρειάζεται σοβαρή μελέτη και κυρίως αυστηρούς κανονισμούς οι οποίοι πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια.
Είναι καλύτερα οι εκποιήσεις να παραμείνουν στο Κτηματολόγιο, το οποίο έχει την πείρα, αλλά και τις ασφαλιστικές δικλείδες.
Δώρος Ιωαννίδης
Πρόεδρος
Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου